Παρόλο που λίγα από τα υπάρχοντα είδη κατσαρίδας θεωρούνται παράσιτα και ενώ έχει επιτευχθεί σημαντική τεχνολογική άνοδος στην ανάπτυξη εντομοκτόνων, οι κατσαρίδες αποτελούν σήμερα ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα όσον αφορά την δημόσια υγεία. Βρίσκονται ανάμεσα στα κορυφαία δομικά παράσιτα που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα.
Οι επιπτώσεις της παρουσίας αυτών σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, super market, κατοικίες, διαμερίσματα, πλοία και αποθήκες δημιουργούν ένα υψηλότατο οικονομικό κόστος για την αντιμετώπισή τους, ενώ παράλληλα ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος στιγματισμού μιας επιχείρησης με ότι συνεπάγεται αυτό.
Η εμφάνισή τους γνωστοποιείται σε εμάς όχι μόνο από τη φυσική παρουσία τους αλλά και από τη δημιουργίας χαρακτηριστικής μυρωδιάς στον χώρο όπως επίσης και από τα περιττώματά τους. To ‘αιθέριο έλαιο’ δηλαδή η δυσάρεστη αυτή οσμή είναι ο συνδυασμός των περιττωμάτων τους που περιέχει μικροβιακούς μεταβολίτες με έντονη πτητικότητα, των υγρών που στάζουν από το τμήμα της κοιλίας τους και των υγρών που εκκρίνουν καθώς τρέφονται.
Οι κατσαρίδες μαρκάρουν και λεκιάζουν όλους τους χώρους που διαπερνούν με αυτόν τον τρόπο κάνοντας σαφές ότι είναι ικανές να ρυπαίνουν οποιαδήποτε επιφάνεια και υλικό. Δηλαδή το τραπέζι, τον πάγκο της κουζίνας, τα πιάτα, τα μαγειρικά σκεύη, τα ρούχα όπως και αποθηκευμένα είδη. Μάλιστα επειδή στις μέρες μας γίνεται εκτεταμένη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών έχουν βρει τον τρόπο να προκαλούν ζημιές και σε αυτές. Δηλαδή μπορούν να δημιουργούν βραχυκύκλωμα π.χ. σε ταμειακές μηχανές, τηλέφωνα και υπολογιστές .
Η αλήθεια είναι ότι έχουν προσαρμοστεί τέλεια στο εσωτερικό οικοσύστημα ενός οποιουδήποτε χώρου. Η ανατομίας τους, τους επιτρέπει να εισβάλλουν παντού με μεγάλη ευκολία οπότε μπορούμε να τις δούμε στα πιο απίθανα μέρη. Παρόλα αυτά το αναπαραγωγικό τους δυναμικό δεν υπερβαίνει αυτό άλλων εντόμων που μπορούν να αποτελέσουν παράσιτα όπως για παράδειγμα οι μύγες. Επίσης είναι πολύ ευαίσθητες στην έλλειψη υγρασίας καθώς μετά από 7 ημέρες χωρίς νερό πεθαίνουν, ενώ στην έλλειψη τροφής το μοιραίο επέρχεται σε ένα μήνα.
Η ανάγκη για τον έλεγχό της καθίσταται επιτακτική λόγω της επιμονής της να επανεμφανίζεται σε αστικές δομές από τις οποίες προσφάτως είχε εξουδετερωθεί πλήρως και επανειλημμένως. Η αντιμετώπισή της αποτελεί ίσως ένα από τα πιο δύσκολα στοιχήματα της βιομηχανίας του pest control..
